Moin Oostfreesland!
Hier bün ik weer. Annie Heger, Fehntjer Wicht mit Wuddels in Spetzerfehn, en Hart för Ollnbörg un de Nöös intüsken in d‘ Berliner Lücht. Een um anner Maant vertell ik jo an düsse Stee in ’t Bladd, över wat ik simileren un mimereren do.
Ik hebb de Kans hier all twee Maanten mien Seel up Papeer to smieten. Kiene Sörgen, dat is hier kien Kopp-Utmessen un -Utracken, man en Sorteren, van dat, wat daar so freei herumflüggt. Wo een wat sorteren kann, dat nich to griepen is, daar denken sik de Minsken siet Anbegünn van d‘ Tied de Kopp kött. In de Philosophie un de Religionen kabbeln se sük um hör Bedüden un of se dat överhoopt geven deit, daaröver hebben se sük rechtschapen in de Plünnen. De Seel is kien Kamer, hett kien Liev, een kann (...).
