Moin Oostfreesland!
Hier bün ik weer. Annie Heger, Fehntjer Wicht mit Wuddels in Spetzerfehn, en Hart för Ollnbörg un de Nöös intüsken in d‘ Berliner Lücht. Een um anner Maant vertell ik jo an düsse Stee in ’t Bladd, över wat ik simileren un mimereren do.
Ik bün fraagt worden, för de „KirchentagsSonntag“ in Hannover en kabarettistisch Predigt to schrieven. Ik hebb futt „Jo!“ seggt, dat kunn ik mi nich entgahn laten. Aver as dat nettakkraat so is, bün ik bi all Saken, de ik doon mutt, immer to laat. Will heten, immer noch so nett rechttiedig, aver tominnst egens to laat daarför, dat ik un anner Minsken in Stress komen. Ik hebb so vööl up Zedel, dat ik verleden Week eenfach in d‘ Middent van mien Hotelkamer för en leep lang Sett stahn bleven bün, wiel (...).
